مثلث شناخت عبارت است از سمع (شنیدن و سیستم شنوایی)، ابصار(دیدن) و افئده(عقل یا قلب یا دل) این مثلث شناخت دارای سه سیستم جداگانه‌ای است که به توضیح هر کدام می‌پردازیم.

سمع

سمع عبارت است از گوش و زبان یعنی شنیدن، این مجموعه به تنهایی قادر به عمل نیست و باید هر دو در کنار هم باشند تا شنیدن اتفاق بیفتد.

این سیستم شنیدن، دریافت‌های حسی خود را به صورت واحدی انجام می‌دهد منظور از واحد اینست که هر جمله‌ای را که در نظر بگیرید هر کلمه آن یک واحد محسوب می‌شود؛ مثلاً:

«پس رسولانش را در میانشان گمارد، و پیمبرانش را پیاپی فرستاد، تا از آنان بخواهند میثاق فطرت را بگزارند، و نعمتی را که فراموششان شده به یادشان آرند و با رساندن حکم خدا، جای عذری برایشان نگذراند و گنجینه‌های خرد را برایشان بگشایند»

اگر دقت شود می‌بینیم که این جمله به شکل کلمه به کلمه باید خوانده شود تا ما بفهمیم که گوینده چه منظوری داشته است. برای بیان این کلمات: پس-رسولانش-را-در- میانشان- گمارد-... گوینده باید شمرده شمرده بیان کند و در بیان هر کلمه توجه شنونده باید باشد. هر کدام از کلمات به نوبت گفته شوند و شنونده دقیقاً همان را بشنود و در آخر جمله دسته بندی کند تا برایش پیام جمله حاصل شود. پس برای اینکه هر واحد را متوجه شویم و در ذهن نگه داریم و در پایان جمله پیام را بفهمیم لازم است به صورت واحدی توجه شود. یعنی به صورت واحدی گفته ‌شود و به صورت واحدی برای شنیدن درست توجه شود.

بر گرفته از کتاب فرایند منطقی آموزش