در روابط بین فردی نگاه مهمترین عنصری است که ارتباط را ایجاد یا قطع می کند.آیا نگاه افراد معنادار است ؟بله هر نگاهی معنا و مفهوم خاصی دارد که از عمق وجود آدمی شکل می گیرد. اختیار و اراده در مورد نگاه انسان معنا پیدا می کند.نگاه مستقیما به دل انسان وصل است و تصمیمات آن را اجرا یا برای آن تصمیم سازی می کند.برای همین است که باباطاهر می گوید:
ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازُم خنجری نیشش زفولاد
زنُم بر دیده تا دل گردد آزاد
بنابراین نگاه انسان که ابزار آن چشم است گویای دل انسان و آخرین وضعیت دل اوست و هر کسی به شناختن نگاه همت گمارد در حقیقت به شناخت آنچه در دل فرد می گذرد پی می برد و اهمیت این مسئله در ارتباط گیری بین فردی است که هم می تواند مفید و هم مضرر باشد.توجه انسان به دنیای بیرون با نگاه و چشم امکان پذیر است و این ها مهمترین ورودی انسان هستند اما گاهی نگاه هست اما توجه در دست خیال اسیر است که ابوسعید ابوالخیر می گوید:
گر در یمنی چو با منی پیش منی
گر پیش منی چو بی منی در یمنی
من با تو چنانم ای نگار یمنی
خود در غلطم که من توام یا تو منی
و موارد فراونی در اشعار وجود دارد که همه چشم و نگاه را در کنار دل می بینند.این مسئله و شناخت آن اهمیت زیادی در روابط و آموزش و تربیت دارد.
